Ghosteen, Nick Cave laatste nieuwe is thematisch en muzikaal haast een rechtstreeks vervolg op Skeleton Tree geworden. De 'ghost teen' is Arthur, zijn zoon die overleed na een kwalijke val van een klif en na de schok van het verlies volgt nu reflectie. De pijn blijft, maar het leven gaat door. Cave telt zijn zegeningen, houdt Susie steviger vast dan ooit, leert weer om te genieten en voelt soms zelfs de aanwezigheid van zijn overleden kind. Muzikaal is het geheel nog wat minimalistischer ingevuld dan Skeleton Tree. Ghosteen klinkt vooral als een Nick Cave & Warren Ellis-productie, drums of gitaren zijn er niet of nauwelijks te horen. In de veelal stemmige ballads met losse structuren speelt Cave piano en zorgt Ellis voor een prettig tapijt van warme toetsenpartijen en drone-achtige elektronica. Cave, zingt breekbaar, emotioneel en ingetogen, al is de gospelsfeer nooit veraf.